Τα θεμέλιά μου στα βουνά

Λαρισινά δοκίμια, Μ.Ε. Λαγκουβάρδου

«Τα θεμέλιά μου στα βουνά»

«Τα θεμέλιά μου στα βουνά», γράφει ο Ελύτης , παραφράζοντας το στίχο της Αγίας Γραφής. «Σήκωσα τους οφθαλμούς εις τα όρη, από όπου θάρθει η βοήθειά μου, η βοήθεια του Θεού, που δημιούργησε τον ουρανό και τη γη».Τα θεμέλιά μου στα βουνά, στις θεμελιακές, στις απαρασάλευτες αξίες του ανθρώπου, από όπου θαρθεί η βοήθειά του. Κανένας δεν μπορεί να βάλει θεμέλιο άλλο από αυτό που υπάρχει, ο Ιησούς Χριστός.
H κακοδαιμονία μας είναι έλλειψη Παιδείας. Όταν η Παιδεία, όπως σήμερα, απομακρύνεται απ΄ το στόχο της, ο λαός μας δυστυχεί. Η Παιδεία (και η Οικονομία) βασίζεται στη μόρφωση και στη δικαιοσύνη.Η Παιδεία δε βασίζεται στις γνώσεις χωρίς αρετή. Γνώσεις χωρίς αρετή είναι πανουργία. Τώρα με την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας στην Οικονομία (ουσιαστικά και στην Παιδεία) η Παιδεία δεν είναι εθνική κι ο λαός μας δεν έχει πρότυπα.
;Aγαπάμε το καλό, φτάνει να υπάρχουν πρότυπα να μιμηθούμε. Θέλουμε την καλύτερη ποιότητα. Κανείς δεν διαλέγει το χειρότερο, αν ξέρει να διακρίνει ανάμεσα στο χειρότερο και στο καλύτερο.
Οι μαϊμούδες στην αρχή έτρωγαν τις πατάτες όπως τις έβρισκαν χωρίς να τις καθαρίσουν απ΄ τα χώματα. Ώσπου μια μαϊμού, που διέθετε καλύτερη εξυπνάδα , σκέφτηκε να πάρει ένα κομμάτι ξύλο και να καθαρίσει την πατάτα απ΄ το χώμα.. Έκτοτε όλες οι μαϊμούδες, που όπως και οι άνθρωποι, διακρίνονται για τον μιμητισμό τους , έκαναν το ίδιο.
Αυτό είναι ένα ζωντανό παράδειγμα της ευεργετικής επίδρασης των προτύπων χάρις στην έμφυτη ικανότητα της μίμησης. Τώρα επιβλήθηκε το πονηρό πνεύμα της ισοπέδωσης δήθεν χάριν της ειλικρίνειας. Δεν υπάρχει πολύτιμο και ευτελέστερο, ούτε ουσιαστικό και επιφανειακό. Είναι όλα το ίδιο. Δεν υπάρχουν πρότυπα. Το δήθεν αντιηρωικό πνεύμα της εποχής προτείνει τους "αντιήρωες" ενός κόσμου που πεθαίνει μέσα στις ανομίες του. Το πνεύμα αυτό θα αλλάξει, όταν αλλάξουν τα πρόσωπα που διευθύνουν την Παιδεία και την Οικονομία. Το δίλημμα τώρα είναι παραλογισμός ή αυτοσυγκράτηση και περισυλλογή, αυτό που στην Εκκλησία μας ονομάζεται νηπτική ζωή, αυτάρκεια, ησυχία.
Η ύπαρξη προτύπων δίνει ένα άλλο περιεχόμενο στη ζωή. Δεν σκεφτόμαστε με τον τρόπο που απαξιώνει τον άνθρωπο. Δεν λέμε, τί μπορώ να κάνω αφού είμαι μόνος. Αυτός ο τρόπος σκέψης οδηγεί στην αυτολύπη και στην αυτοκτονία. Ο καθένας μπορεί και πρέπει να αλλάξει τη νοοτροπία αυτή, αρχίζοντας απ΄ τον εαυτό του. Δεν είμαστε κοπάδι κι η ζωή μας δεν είναι ζωή σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως.
Η μεγαλύτερη ίσως προκατάληψη του κόσμου είναι αυτή που θεωρεί μάταιο να ακολουθείς το δρόμο του Θεού, αφού δεν το κάνουν όλοι. "Τί εγώ θα σώσω τον κόσμο"; Αν είχε αυτήν την προκατάληψη η μαϊμού στο παράδειγμά μας, όλες οι μαϊμούδες στη γη, θα εξακολουθούσαν να τρώνε τις πατάτες με τα χώματα.
Τα άλογα στην πηγή , διψασμένα, κοιτάζουν ώρα πολλή το νερό, το οσφραίνονται και μόνον όταν είναι απολύτως βέβαια ότι είναι καθαρό, πίνουν.
Τα πουλιά, προσέχουν τις φωλιές τους σαν κόρη οφθαλμού. Από αυτές εξαρτάται η ζωή των παιδιών τους. Ακόμα κι ένα επίβουλο βλέμμα να πέσει στη φωλιά τους, την εγκαταλείπουν, και φεύγουν να χτίσουν σε άλλο ασφαλές μέρος καινούρια φωλιά. Οι άνθρωποι αδιαφορούν για τις επιρροές που διαφθείρουν τις ψυχές των παιδιών τους.
Ο καλύτερος τρόπος να πιστέψεις είναι να μιμηθείς κάποιον που πιστεύει. Γι’ αυτό πηγαίνουμε προσκυνητές στο Άγιον Όρος , για να βρεθούμε κοντά στους Πατέρες και να δεχθούμε την ευλογία τους. Τα μοναστήρια πρέπει να είναι ανοιχτά , για να πηγαίνουν οι άνθρωποι και να βλέπουν έναν άλλον τρόπο ζωής. .
Ο Απόστολος Παύλος γράφει προς τους Κορινθίους: «Αδελφοί, καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνη εν φόβω Θεού. Χωρήσατε ημάς. Ουδένα ηδικήσαμεν, ουδένα εφθείραμεν, ουδένα επλεονεκτήσαμεν.» ( Β’ Κορινθ., Ζ, 1-10).
( Αδελφοί, ας καθαρίσουμε τους εαυτούς μας από καθετί που μολύνει το σώμα και την ψυχή. Ας ζήσουμε μια αγία ζωή με φόβο Θεού. Δώστε μας λίγο χώρο στην καρδιά σας. Κανέναν δεν αδικήσαμε, κανέναν δεν καταστρέψαμε, κανέναν δεν εκμεταλλευτήκαμε.)
Ξέρουμε από την εμπειρία μας ότι λίγη ζύμη φουσκώνει όλο το φύραμα. Οι λίγοι που βοήθησαν και βοηθούν τον κόσμο, γνωρίζουν την αξία του ανθρώπου ως εικόνα του Θεού. Έχουν το χάρισμα του Αγίου Πνεύματος να βλέπουν στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού τη δόξα του Θεού!