Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Η αλλοτρίωση δεν άφησε απείραχτο τίποτα, ούτε τον ίδιο το Θεό. Όπου η Γραφή μιλάει για το φόβο του Θεού, η αλλοτρίωση υποκαθιστά το φόβο με το σεβασμό και την εξοικείωση . Βέβαια ο λαός μας έχει την πείρα και γνωρίζει τί σημαίνει «αθεoφοβία». Ο κόσμος είναι γεμάτος ανθρώπους που δεν φοβούνται το Θεό και δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα. Δεν φοβούνται γιατί δεν βλέπουν το Θεό ούτε την αμαρτία τους, ιδίως αυτήν.
Ο φόβος εισήλθε στην ψυχή του ανθρώπου μετά την αμαρτία, που έκανε τον άνθρωπο να κρυφτεί. Πριν την αμαρτία δεν υπήρχε κανένα εμπόδιο στην επικοινωνία του ανθρώπου με τον Δημιουργό του. Ο Θεός δεν έκτισε το φόβο. Φόβο προκαλεί η αμαρτία και η επίγνωση ότι είμαστε αμαρτωλοί είναι η μεγαλύτερη σοφία. Η επιστήμη της ψυχολογίας διακρίνει το φόβο, ως συνέπεια της ασυνείδητης , σκιώδους προσωπικότητας και του Θεού. Μόνο αν υπάρχει κανείς που να μας αγαπάει όπως είμαστε , ίσως τολμήσουμε και εμείς να δούμε τον εαυτό μας όπως είναι και το χάσμα που μας χωρίζει από τον τέλειο Θεό. Και Αυτός για μας τους ορθοδόξους χριστιανούς είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
Όταν στη Δύση ζήτησαν να διωχθεί η παιδεραστία στον καθολικό κλήρο, το αρμόδιο όργανο για την δίωξή της, απάντησε: Γιατί να διώξω την παιδεραστία , αφού η δυτική κοινωνία την δέχεται; Η ελληνική κοινωνία να απαιτήσει τα πράγματα να έχουν την έννοιά τους. Ο λαός διαθέτει την σοφία να διακρίνει την αλλοτρίωση, όπου υπάρχει. Η σοφία του είναι το μόνο όπλο που διαθέτει για να σταματήσει την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Δεν θα δεχθεί το ψεύτικο ως αληθινό, με όλη την πλύση εγκεφάλου της προπαγάνδας των ΜΜΕ. Καθένας καταλαβαίνει ότι όταν του δίνουν ένα κάλπικο νόμισμα, δεν πρέπει να το δεχθεί ως γνήσιο και δεν πρέπει να το χρησιμοποιήσει.
Αν πάψουν οι πολλοί να δέχονται τα αλλοτριωμένα πράγματα ως αληθινά και να τα χρησιμοποιούν, τότε θα πάψει κι η εκμετάλλευση και η καταπίεση. Τότε τα πράγματα θα έχουν την έννοιά τους. Δεν θα υπάρχουν «κάλπικα νομίσματα». Όταν τους πληρώνουν με τέτοια νομίσματα θα τα επιστρέφουν σ’ αυτόν που τους τα δίνει, για να μην περνάνε πουθενά. Παραχαραγμένη είναι για παράδειγμα η τωρινή μορφή της δημοκρατίας. Είναι κοινή αντίληψη ότι η τωρινή δημοκρατία δεν λειτουργεί, γιατί δεν έχει την έννοια της αληθινής δημοκρατίας. Οι πολίτες όταν μια ανώμαλη κατάσταση φτάνει στα όρια, αρνούνται την αλλοτριωμένη δημοκρατία και απαιτούν η δημοκρατία να έχει την έννοιά της. Το ίδιο με την Παιδεία. Έχει η τωρινή Παιδεία του ορθόδοξου λαού την έννοιά της, όταν απονέμεται το δημόσιο αξίωμα του υπουργού Παιδείας σε άθεους; Κι αν δεν έχει, γιατί οι πολίτες δεν απαιτούν να έχει η Παιδεία την έννοιά της;
Όσοι βολεύονται με την αλλοτριωμένη Δημοκρατία υποκρίνονται ότι είναι αληθινή δημοκρατία. Αυτοί έχουν και τα μέσα να επιβάλουν το ψεύτικο ως αληθινό. Αν δεν το δεχθούμε , θα πέσουμε στην δυσμένειά τους. Άραγε προτιμάμε να γεμίσει ο τόπος αυτός πράγματα δίχως την έννοιά τους για να έχουμε την ευμένεια των ισχυρών; Αν έτσι κάνουμε γιατί στενάζουμε από την καταπίεση; Με αυτόν τον τρόπο δεν είναι μόνο τα πράγματα δίχως την έννοιά τους, αλλά και όσοι τα χρησιμοποιούμε ως αληθινά. Στα παιδιά όταν ζητούν κάτι και οι γονείς δεν θέλουν να τους το δώσουν, αλλάζουν θέμα, με κάτι άλλο πιο εντυπωσιακό. Το ίδιο γίνεται και με τους λαούς. Ποιός θα ασχοληθεί με την έννοια των πραγμάτων; Είναι ένα θαύμα που η Ελλάδα επιμένει στην αλήθεια του Ονόματος της Μακεδονίας!
Τον καιρό που τηρείται η νομιμότητα , όλα τα πράγματα έχουν την έννοιά τους. Αν ένα πράγμα δεν έχει την έννοιά του σημαίνει ότι έχει αποξενωθεί από τον εαυτό του, ότι είναι αλλοτριωμένο, ότι είναι παραποιημένο. Πρέπει να είμαστε τίμιοι με τα πράγματα. Ότι οι Έλληνες από τα αρχαία χρόνια απαιτούσαν να έχουν τα πράγματα την έννοιά τους, φαίνεται η αναζήτηση της φιλοσοφίας ως προς την αληθινή έννοια του ανθρώπου.
Ο Σωκράτης ως προ Χριστού χριστιανός , διέκρινε τα αληθινά πράγματα από τα αλλοτριωμένα, που αποβαίνουν σε ζημία του ανθρώπου. Λέει, μια μέρα στον Αλκιβιάδη: Πηγαίνεις, Αλικβιάδη, να προσευχηθής προς το Θεό;» «Ναι, ω Σώκρατες» απαντάει ο Αλκιβιάδης. «Σε βλέπω σκυθρωπό και ανήσυχο. Θα σκέφτεσαι, ίσως τι θα ζητήσεις από τον Θεό. Υπόθεσε ότι σε ερωτούσε ο Θεός , τι θέλεις και επιθυμείς. Αν σε ρωτούσε μήπως θέλεις να κυβερνήσεις την Αθήνα ή να βασιλεύσεις όλων των Ελλήνων ή να υποτάξεις την Ευρώπη. Συ, τί θα του απαντούσες;» Και ο Αλκιβιάδης λέγει, «το θέλω και το επιθυμώ.» «Κι όμως» του λέει ο Σωκράτης, «σκέψου καλύτερα, και θα δεις ότι εμείς οι άνθρωποι ζητάμε πολλές φορές τη ζημία μας στις προσευχές μας.»
Όταν τα πράγματα χάνουν την έννοιά τους είναι ακόμα κι η σοφία και επιστήμη αλλοτριωμένη . Αξίζει να διαβάσεις αυτόν τον ύμνο της αληθινής σοφίας και επιστήμης. Πρόκειται για τους στίχους του Ιώβ, από το 28 κεφάλαιο, που μιλούν για τον φόβο του Θεού. Στους στίχους αυτούς παραπέμπει ο Γιουγκ σε επιστολή του στην οποία αναφέρεται στο έργο του Φρόϊντ με τον τίτλο «Το εγώ είναι η έδρα του άγχους». «Συγκρίνετε» λέει ο Γιούγκ «το έργο του Φρόϊντ με τον Ιώβ, 28:28: Τι είναι «το άγχος του εγώ», αυτής της «μετριότατα μέτριας» έπαρσης και αλαζονείας ενός μικρού τενεκεδένιου θεού, σε σύγκριση με την παντοδύναμη σκιά του Κυρίου, που είναι ο φόβος ο οποίος γεμίζει ουρανό και γη; Το πρώτο οδηγεί σε μιαν αποτρεπτική αμυντική φιλοσοφία, το δεύτερο στη «γνώση του Θεού».
Παραθέτω εδώ σε μετάφραση από το πρωτότυπο τους στίχους του Ιώβ, για το νόημά τους , γιατί στη μετάφραση δεν είναι δυνατόν να αποδοθεί το μεγαλείο της ποίησης του Ιώβ:
« 12. Μα τη σοφία, πού μπορεί κανένας να τη βρει; Και πού να βρίσκεται η πηγή της φρόνησης;
» 13.Ο άνθρωπος δεν ξέρει την αξία της. Δε βρίσκεται στων ζωντανών τη χώρα.
» 14.Λέει ο απύθμενος ωκεανός, δεν την έχω εγώ. Κι η θάλασσα κι εκείνη λέει, δε βρίσκεται σε μένα.
» 15.Δε γίνεται ν’ αγοραστεί με καθαρό χρυσάφι ούτε με καντάρια ασήμι να αποκτηθεί (...)
» 18.Πιότερο αξίζει η σοφία, παρά πολύτιμα μαργαριτάρια.
» 20. Λοιπόν, από πού έρχεται η σοφία; Πού βρίσκεται η φρόνηση.
» 21.Κρύβεται απ΄ τα βλέμματα όλων των ζωντανών,
» 22. Ο θάνατος κι ο Άδης λένε: μονάχα η φήμη της στ΄ αυτιά μας έχει φτάσει.
» 23.Μόνο ο Θεός το δρόμο της γνωρίζει και ξέρει αυτός πού η σοφία βρίσκεται.
» 28.Ο φόβος του Θεού, αυτό είν’ η σοφία και του κακού η αποφυγή είναι η φρόνηση.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου